หน้าเว็บ

วันพุธที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

รีวิวปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายแสนรักของราชา'วดี


สนพ.ปิงฟ้าวิลันดา

อืม..ก่อนรีวิวขอตั้งสตินิดหนึ่ง ..ฟิ้ว..(เสียงถอนใจ) ฮ่ะฮ่ะ ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ บ้าเล่นมุขไปงั้น เอาล่ะเข้าสู่เนื้อหากันเลยดีกว่า เราไม่แน่ใจว่าในวงการนวนิยายยูริจะมีกี่คนที่ไม่รู้จักหรือไม่เคยได้ยินนามปากกา ราชา'วดี หรือ นวนิยายเรื่อง ปิงฟ้าวิลันดา เราเชื่อว่าแม้จะไม่เคยอ่านแต่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง(ต้องเคยได้ยินซิ! ตำนานเลยนะ!) แต่ที่จริงมันก็คงจะมีล่ะนะ โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ๆ อาจจะไม่ทัน แต่มันก็ไม่ได้นานขนาดนั้น..ก็พิมพ์ปี 2547 ก็ 7 กว่าปีเองค่ะ ฮ่ะฮ่ะ ที่จริงแค่คำว่ายูริเองก็เถอะ แค่ศัพท์นี้มันก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทันนวนิยายเรื่องนี้แล้ว แต่ที่เราใช้ชื่อบล็อกนี้อาจเพราะเราเคยชินและใกล้ชิดกับอนิเมะและมังงะมากกว่ามั้งคะ เราเลยเหมาทุกอย่างทั้งหนังทั้งเรื่องแต่งเป็นยูริไปให้เข้าใจง่ายเลย พล่ามเยอะแล้วเข้าเรื่องดีกว่า

ปิงฟ้าวิลันดา เป็นเรื่องราวของคนสองคน ที่ช่างแตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นอายุ หรือฐานะ ระหว่างจิตกรสาวปิงฟ้า กับเศรษฐีนีชาวเหนือวิลันดา ดูเอาเถอะ แค่ชื่อเราก็ปลื้มแล้ว โอ๊ย..ชื่อตัวละครก็เอามาต่อเรียงร้อยให้เข้ากันอย่างไพเราะได้ และนี่เป็นตัวอย่างของหน้าก่อนเปิดเรื่องสารจากผู้แต่งคุณราชา'วดี
ฉันเขียนหนังสือด้วยหัวใจ
และซุกซ่อนทุกอย่างที่ปรารถนาเอาไว้ในตัวอักษร
ฉันฝังรหัสลับเอาไว้ในแต่ละบทตอน
ให้ใครบางคนค้นหา

ฉันเขียนหนังสือเล่มนี้..ด้วยความรัก..
ราชา'วดี
จะว่าเวอร์ก็ได้นะ แต่แค่เราอ่านก็ขนลุกเกรียวไปด้วยรู้สึกว่ามันต้องเป็นนวนิยายที่ดีมากๆ เรื่องหนึ่งแน่ ทั้งที่เรายังไม่ได้เปิดอ่านตอนแรกด้วยซ้ำ! เอ้อ เอากับเขาซิ ท่าจะบ้า ฮ่ะฮ่ะ ทั้งที่จริงแล้วเรื่องนี้สามารถอ่านได้ฟรีนะคะ นักเขียนใจกว้างมากๆ ใครสนใจสามารถไปอ่านได้ที่ ลิงค์นี้ ได้เลยค่ะ แต่ก็อยากให้สนับสนุนกันเยอะๆ จังค่ะ เล่มละ 350 บาท ส่วนเล่มที่มีตำหนิ(เล็กน้อย)ขายเพียงเล่มละ 250 เท่านั้น! (ผู้แต่งพิมพ์และจัดจำหน่ายเองนะคะ ไม่ผ่านสายส่ง ซื้อได้ที่ลิงค์สนพ.ปิงฟ้าฯ ลิงค์ใต้รูปได้เลยค่ะ) ก็อย่างที่บอกทั้งที่สามารถอ่านได้ฟรีแต่เราก็ไม่ได้มีโอกาสอ่าน ก็เป็นงี้ประจำ อะไรดังๆ นิยมๆ เราเหมือนจะต่อต้านกลายๆ ง่ะ ท่าจะโรคจิต แต่แล้วก็ได้อ่านอยู่ดี

และเมื่อได้อ่านแล้วเราก็พบว่า..ใช่ นวินิยายเรื่องนี้ดีจริงๆ โปรดสังเกตคำที่ใช้ด้วยนะคะ เราบอกว่าดี สำหรับเราดีกับสนุกต่างกันนะ เรื่องบางเรื่องสนุกแต่ไม่ได้แปลว่าดี และเรื่องดีบางเรื่องไม่จำเป็นต้องสนุก (หนังสือรางวัลที่จัดอยู่ในขั้นว่า 'ดี' หลายเรื่องไม่ 'สนุก' สักนิดเดียว อาทิ ลองไปอ่านคำพิพากษาของ ชาติ กอบจิตติ ซิคะ เป็นหนังสือที่ดีมากแต่ห่างไกลกับคำว่าสนุกอย่างมองกันไม่เห็น) สำหรับเราเรื่องปิงฟ้าวิลันดาจัดเป็นหนังสือที่ 'ดี' ขึ้นหิ้ง(ส่วนตัวเรา)ไปเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่ได้แปลว่ามันไม่สนุกหรอกนะคะ ที่จริงมันก็สนุกในแบบหนึ่ง ที่อาจไม่ได้บันเทิงทางอารมณ์โรแมนซ์มากมายเช่นเรื่องอื่นๆ ที่เราเคยอ่าน

ตั้งแต่ตัวอักษรแรกของบทที่ 1 จนถึงอักษรสุดท้ายในบทอวสาร เราเชื่อจริงๆ ว่านี่เป็นนวนิยายแสนรักของคุณราชา'วดี และเธอเขียนหนังสือเล่มนี้ด้วยความรัก เรารับรู้ได้ถึงความใส่ใจที่มีต่อทุกตัวอักษรหรือทุกตัวละครอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ถึงความสละสลวยของภาษาที่ใช้ และถึงความพิธีพิธันใส่ใจในทุกเรื่องราว จนเรารู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นราวกับเคยและหรือกำลังเกิดขึ้นจริงๆ วิลันดากับปิงฟ้ามีตัวตนจริงๆ ในที่ไหนสักแห่ง! มันสมจริงถึงขั้นนั้น

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านวนิยายเรื่องนี้จะไม่มีข้อบกพร่องหรือเราไม่มีข้อติอะไรหรอกนะคะ เราเองก็ไม่ชอบอะไรที่มันไม่สามารถติได้ เราเชื่อว่าทุกเรื่องต้องสามารถวิพาษ์วิจารณ์ได้ และเราก็เป็นพวกลูกคุณช่างติด้วยซิ เหอๆ เพียงแต่ว่าข้อดีและความประทับใจของนิวนิยายเรื่องนี้มันเด่นจนกลบ กลบจนเรายอมที่จะมองข้ามตำหนิเหล่านั้นไปได้มากกว่า มาเข้าเรื่องสิ่งที่ประทับใจดีกว่า

เราประทับใจการใช้ภาษามากๆ มันเป็นภาษาที่เราไม่ค่อยคุ้น และผู้แต่งใช้ภาษาคำเมือง (ภาษาเหนือ) สอดแทรกบ่อยๆ ก็ แหม เรื่องราวและตัวละครเกี่ยวข้องกับภาคเหนือนี่คะ และมันเป็นจุดแข็งที่ทำให้เราชอบใจมาก คือเราอยากอ่านอะไรที่มันแตกต่างหลากหลาย เราอยากเรียนรู้วัฒนธรรมที่ไม่ใช่แค่ของภาคกลาง และอยากอ่านเรื่องราวที่มันมีอะไรมากกว่าแค่เรื่องรักระหว่างคนสองคน ซึ่งเรื่องนี้ทำได้ และทำได้ยอดเยี่ยมมากๆ ด้วย ว่าแต่จะว่าไป..นักเขียนยูริที่เราชอบหลายคนก็มาจากทางภาคเหนือนะ แปลกจัง ทั้งคุณเบนต์ คุณอาคาริ บังเอิญไปไหม ^^"a

เรารู้สึกว่าผู้เขียนมีความรู้หลากหลาย มีประสบการณ์มาก และเข้าใจชีวิต มันสะท้อนออกมาจากเนื้อหาแต่ละบรรทัด ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ศิลปะ สถานที่ (ที่ไม่ได้มีแค่ประเทศไทยหรือแค่กรุงเทพฯ) การเปรียบเปรย เรารู้สึกว่าเราได้ความรู้ตามไปด้วย และที่สำคัญที่สุดเรารู้สึกว่าผู้เขียนดูจะมีความรู้ด้านจิตวิทยาอยู่บ้าง มันแสดงออกมาจากตัวละครที่ดูมีมิติชีวิตชีวา ไม่ว่าจะเป็นพี่น้อง พ่อแม่ เพื่อนข้างบ้าน ญาติๆ หรือคนรับใช้ คนงาน ไม่ว่าจะใคร แม้จะไม่ใช่ตัวละครเด่นแต่ก็ไม่ได้ถูกปล่อยละเลยไปเลย เรารู้สึกว่าผู้เขียนใส่ใจที่จะใส่ใจจิตใจของตัวละครแต่ละตัว ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ทอมหรือดี้ กระเทยตุ๊ดหรือเกย์ จะใคร เป็นคนสถานะใดก็ตาม อีกอย่างเรื่องนี้เราจะได้เห็นการเรียนรู้เติบโตของตัวละครได้ชัดเจน ก็นะ เล่ากันแต่เด็กเลย (ก็ไม่เด็กหรอก ทีนเอจๆ)

และที่ประทับใจคือเรารู้สึกว่าทั้งปิงฟ้าและวิลันดามีความรักต่อกันจากสิ่ง ที่อยู่ภายในไม่ใช่ภายนอก ไม่ใช่หลงที่เปลือกนอก ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ฐานะ สถานะ หรือเพศ แต่ทั้งสองประทับใจกันตรงที่สิ่งที่อยู่ภายในมากกว่า นั่นมันทำให้เรารู้สึกว่างดงามและบริสุทธิ์

ข้อเสียเดียวที่เรามีให้ได้ก็คือเรารู้สึกว่ามันจบไวเกินไป ท้ายๆ เหมือนเร่งไวไปนิด เรายังไม่รู้สึกว่ามันควรจะจบ คือไม่ใช่จบไม่ดีหรืออะไรนะ แคว่ามันจบแบบเร็วเกินในความรู้สึก ทั้งที่ปูทุกอย่างมาหลายร้อยหน้าขนาดนั้น บทจะจบ อ้าว..จบแล้ว?! ทั้งที่ด้วยจำนวน 580 หน้ามันไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ในนิยายไทยเลยแท้ๆ แต่เรากลับรู้สึกว่ามันน้อยเกินไปอยู่ดี มีอีกสักสิบหน้าได้ไหม พลีส ให้มันสาใจกว่านี้ ชื่นใจกว่านี้ก่อน นี้คงเป็นข้อเสียเดียวที่เรานับได้(จริงๆ) อ้อ! อีกอย่าง การเล่าเรื่องบางครั้งอาจจะดูงงๆ ไปบ้าง เพราะมันจะสลับกันไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน

อ่านปิงฟ้าวิลันดาแล้วมีความสุขค่ะ มันอิ่น จุก ความงามของตัวอักษรมาก มัน..โอ๊ย บอกยาก เอ่อล้นมากกกก อ่านกันเองเถอะ นะๆๆๆ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ คือแต่ถ้าคุณจะอ่านก็ต้องทำความเข้าใจก่อนนะคะว่าปิงฟ้าวิลันดาไม่ใช่อะไรที่มันสำเร็จรูป คือมันไม่รวดเร็ว ไม่ปัจจุบันทันด่วน ไม่รีบ (อาจ)ไม่ทันใจ มันอ้อยอิ่ง เนิ่บนาบ ไม่พลีพลามอย่างมากๆ! แต่เรากลับชอบอย่างบอกไม่ถูก (ทั้งที่ปกติเราออกจะใจร้อน) อีกอย่างเราไม่รู้สึกอะไรรุนแรงมากในขณะอ่าน ทุกอย่างมันรู้สึกแบบซึมลึกอ่ะ อย่างบางเรื่องเศร้าจัดร้องไห้โห บางเรื่องฮาแตกขำกลิ้ง แต่เรื่องนี้ทุกอารมณ์มันจะเหมือนค่อยๆ ซึมไปช้าๆ ไม่มีอะไรโฮกฮากแต่ว่าก็หยุดอ่านไม่ได้ ประเภทซึมลึกและอยู่นาน และพอนานไปก็จะรู้สึกได้ชัดเจน ขนาดที่พอจบแล้วคุณก็ยังจะจำเรื่องต่างๆ อยู่ได้ มันลึกซึ้งขนาดนั้น

น่าแปลกที่เราพูดราวกับว่าปิงฟ้าวิลันดาเป็นเรื่องรักที่หวานหยดหย้อย ยูโทเปียสุดๆ จริงๆ ไม่ใช่หรอกนะคะ กลับกันมันเป็นเรื่องรักที่สมจริง เข้าใจโลก เข้าใจชีวิต มีเจ็บปวด มีเรียนรู้ มีผิดหวัง หดหู่ ซึมเศร้า รวดร้าว ผลัดพราก มันมีทุกอารมณ์ จะสุขหรือทุกข์ก็ตาม เพียงแต่ผู้แต่งถ่ายทอดอารมณ์เหล่านั้นออกมาได้งามสุดๆ เท่านั้นเอ๊ง! ฮ่ะฮ่ะ

สรุป เราอยากให้ลองไปหากันมาอ่าน ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องเป็นนักอ่านสายยูริด้วยซ้ำ สำหรับคนที่อ่านเรื่องชายหญิงก็สามารถจะอ่านได้ ขอเพียงคุณเปิดใจเท่านั้น เพราะเรื่องราวความรักระหว่างปิงฟ้าและวิลันดามันงดงาม สวยงามเกินกว่าจะแบ่งแยกว่าเฉพาะของคนกลุ่มใด ไม่ว่าจะใครก็ควรจะได้อ่านงานดีๆ เช่นเรื่องนี้

ป.ล.เป็นปกที่ช่างเรียบร้อยและใช้อะไรน้อยจริงๆ ใช้ภาพน้อย สีน้อย ตัวอักษรน้อย แต่กลับโดดเด่นสุดๆ และดูคลาสสิกสุดๆ เฮ้อ ขนาดปกเรายังหลงรักเลยคิดดู :)

คะแนน 10/10

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ1 เมษายน 2555 เวลา 15:49

    คนเขียน ก็ละเมียดละไมเหมือนถ้อยคำที่เขาเอามาแต่งนิยายเลยค่ะ เคยได้คุยกันบ้างนานมาแล้ว ยังประทับใจอยู่ทุกวัน

    ตอบลบ