Review Sasameki Koto หนึ่งคํารักยากจะเอ่ย มังงะ/เมะยูริที่ต้องดู

สวัสดีค่า ห่างหายจากการรีวิวยูริไปนานมากกกกกกก ก็เอาล่ะ วันนี้กลับมารีวิวแล้ว พกของดี ของเทพ ควรค่าแก่การเสพ..ติดตัวมาด้วย! ซึ่งสิ่งนั้นคือ

Sasameki Koto ซึ่งลิขสิทธิ์ไทยใช้ชื่อว่า "หนึ่งคํารักยากจะเอ่ย"

เรื่องนี้มีทั้งอนิเมะและมังงะนะคะ มังงะที่ญี่ปุ่น 9 เล่มจบไปเรียบร้อยแล้ว ของไทยรักพิมพ์เป็นผู้จัดจำหน่าย อยากซื้อหามาเก็บเป็นสมบัติไว้ให้ลูกหลาน จิ้ม ซื้อจากเว็บสนพ.ราคาเล่มละ 45 บาทเองค่ะ ไม่แพงหรอก แถมส่งลงทะเบียนฟรีด้วย (เค้าไม่ใช่ม้านะ แต่เจอของดีก็อยากบอกต่ออ่ะ) รักพิมพ์ออกถึงเล่ม 8 ยังไม่จบ ส่วนอนิเมะก็มีคนทำซับไทยแล้ว หากันเอาเอง เหอๆ (ไม่ยากเกินความสามารถเหล่าวีรชนผู้เสพยูริหร๊อก ชิมิ๊ หึหึ) เอาล่ะๆ เพ้อมากไปแล้ว เข้าเรื่องดีกว่า

เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องรักๆ แต่ไม่ใคร่นะ รับรองถ้ากระทรวงวัฒนธรรมตรวจจะไม่เจออะไรอันตราย อิอิ เรื่องราวเกิดขึ้นภายในรั้วโรงเรียนมัธยม(สหะด้วยนะ ไม่ใช่สตรีล้วน) กับความรู้สึกรักอันแสนบริสุทธิ์ซาบซึ้ง ซึมลึกละมุนละไม ทั้งงดงามและเจ็บปวด กับความรักของหญิงสาวที่รักเค้าข้างเดียว

ตัวละครเอก 2 ตัวหลัก พระเอ้ย! นางเอก 2 คนคือ 

1. สุมิกะ มุราซาเมะ  = ยามปกติ ,  = ยามรั่ว 

2. อุชิโอะ คาซามะ  = ยามปกติ  = ยาม..น่าร๊กากกอ๊ะ 

สุมิกะหลงรักคาซามาะ(ข้างเดียว) มานานนมโดยที่สาวเจ้าบ่ได้รู้ ส่วนคาซามะนั้นมักจะชอบไปหลงรักเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักสุดโมเอะเป็นประจำ สเป็คเธอคือชอบเด็กผู้หญิงที่น่ารักเท่านั้น นี่จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้สุมิกะไม่กล้าบอกความรู้สึก จึงได้แต่เก็บงำ(เงียบๆ)ไว้คนเดียวตลอด เพราะตัวเองห่างไกลจากความน่ารัก ทั้งสูง(กว่าผู้ชาย) เรียนเก่ง กีฬาเก่ง บ้านเป็นโรฝึกอีก เป็นหัวหน้าและเคยเป็นประธานนักเรียนมาตลอดอีก ชีวิตโคตรจะผู้นำ และไม่มีช่องว่างให้ความน่ารักมาเยือน แต่ทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกันมานานทั้งที่ไม่มีอะไรเหมือนกัน สุมิกะทำทุกอย่างได้ให้คาซามะมีความสุข แม้แต่ตัวเองจะเจ็บก็ยอมทน ยืนหยัดเคียงข้างคาซามะทั้งยามสุขและทุกข์ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร คาซามะจะได้รู้ความจริงไหม จะมองเห็นไหมว่ามีใครสักคนรักตัวเองอยู่สุดหัวใจ แล้วสุมิกะจะกล้าสารภาพรักไหม ทำไมคำว่ารักมันพูดออกไปยากเสียจริง ตามชื่อเรื่องเลย เพราะหนึ่งคำรักยากจะเอ่ย

พี่ชายแฝด 3 ของสุมิกะ เห็นครั้งแรกแทบพุ่ง ยังกับหลุดออกมาจากสตรีทไฟเตอร์ ฮาโคตร lol

เราเริ่มต้นจากการดูเมะก่อน บอกตรงๆ ว่าเป็นม้านอกสายตามากๆ ค่ะ คือตอนนั้นกำลังบ้า Candy boy อยู่+ติดตามอย่างอื่นเยอะแยะไปหมด เรื่องนี้เลยไม่ค่อยอยู่ในสายตาเท่าไหร่ แต่ก็ได้ดูจนจบ เมะดำเนินไปได้แค่มังงะ 2 เล่มเอ๊งงงง  แต่ขนาดแค่ 2 เล่มนะ ก็ไปได้ตั้ง 12 ตอนแหนะ เก่งมาก ==b ดูจบประทับใจระดับหนึ่ง แต่ไม่ซึมลึก และก็ลืมไปไม่ได้เอามารีวิว จนกระทั่งเรามาตามเก็บมังงะ เพราะว่างจัด กร๊ากกก นี่ถ้าไม่ว่างคงพลาดแน่ๆ 

เชื่อไหมซื้อมา 8 เล่ม อาจจบภายในแป๊บเดียว รวดเดียว ตอนแรกว่าจะอ่านก่อนนอนนิดนึงแท้ๆ ขยับตัวอีกที อ้าว! เช้าแล้วเหรอ? 555555+ แถมสารภาพว่าทนไม่ไหวต้องหาเล่ม 9 แบบแปล eng มาดูก่อน (ก็ไม่ครบนะ ต้องอ่านป็น chapter เอาแต่ก็อ่านจนจบแล้ว) อยากบอกว่า จงไปจงซื้อมาอ่าน ณ บัดนาวววว!! 

โอ๊ย ทำไมมันถึงได้สุดยอดขนาดนี้ ตอนดูเมะก็ว่าเออๆ เรื่องนี้ใช้ได้แหะ แต่พออ่านมังงะ เฮ้ย! มันสุดยอดกว่าอ่ะ ลายเส้นสะอาด สวยงาม สบายตาสุดๆ ตัวอย่างๆ (อันนี้ sub eng นะ)

 

ฉากในมังงะ งานสะอาดและประณีตมาก ชอบลายเส้นสุดๆ

แต่ที่มันเทพในสามโลกเกินสิ่งใดเปรียบคือ "อารมณ์และบรรยากาศ" ที่นำเสนอนี่สิคะ เฮ้ย เรื่องนี้ผู้ชายแต่งนะคะ ขอบอก! แต่แม่เจ้า ทำไมถึงได้เข้าใจจิตใจชาวยูริดีขนาดนี้ T_T ราวกับมีจิตวิญญาณของสาว(วัยแรกรุ่น) สิงในตัว ฮิฮิ 

เนืื้อเรื่องนำเสนอได้ลื่นไหลมากๆ กลมกล่อมมากๆ ภาษางดงามมากๆ ขอให้เครดิตรักพิมพ์หน่อยว่าแปลได้อรรถรส ปรบมือ แปะ แปะ ตอนแปล Girlfriends หรือเพื่อนหญิง เราว่าแปลได้ไม่ค่อยดีอ่ะ อ่าน ENG ยังได้อรรถรสกว่า แต่เรื่องนี้แปลไทยเทพมาก เข้าถึงอารมณ์ได้ดีสุดๆ บางประโยคมาเป็นบทกลอน ทั้งซึ้งทั้งฮา เก่งสุดยอด แถมแปลมุขต่างๆ ได้ขำจริงด้วย คือเวลาเราอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นที่แปลไทย บอกตรงๆ ส่วนใหญ่แปลมุขญี่ปุ่นมาแล้วแป๊กอ่ะ แต่เรื่องนี้แปลได้ฮาจริงๆ อ่านไปหัวเราะไป มีความสุขสุดๆ

ฉากในเมะ ทำได้ดีงานไม่เผา โอเคผ่าน

แต่อย่าเพิ่งคิดว่าเรื่องจะเบาๆ ใสวิ้งๆ นะคะ บทจะหนักก็ทำคุณเสียน้ำตาได้นะเออ อย่างเล่มๆ แรกจะฮาเยอะหน่อย นอกเรื่องมากหน่อย หลังๆ จะเริ่มดราม่า เริ่มซีเครียด คนอ่านอ่านไปกลืนน้ำลายไปเอื้อกๆ ลุ้นตาม ขอชมท่านอาจารย์ Takashi Ikeda แกจริงๆ แต่งไปได้ยังไงเนี่ย หนักหน่วงทางอารมณ์สุดยอด (โดยไม่มีอะไรอีโรติกเลยด้วยซ้ำ เก่งม๊ากกกก!)

จริงๆ ช่วงเล่มหลังๆ (7 เป็นต้นไป) มันก็เริ่มออกทะเลนะ มีตัวละครอื่นโผล่มาแบบไม่จำเป็น เหมือนคล้ายจะยืดๆ เรื่อง แต่เราก็หยวนๆ อ่ะ เพราะมันสนุกลายเส้นสวยอยู่แล้ว ก็ยินดีให้ยืดไปเรื่อยๆ แต่คนอ่าน/ดู ทุกคนจะลุ้นตัวเอกทั้งสองว่าตกลงจะลงเอยกันอีหร่อบไหนอะไรยังไงมากกว่า 

ลายเส้นมังงะสวยเสมอต้นเสมอปลาย ประทับใจสุดๆ แบบอนิเมะก็ใช้ได้นะคะ ดีเลยแหละ งานไม่เผา ที่สำคัญเพลงประกอบไพเราะมาก แต่ฟังแล้วมันเศร้าๆ ไงไม่รู้แหะ T_T แต่ท่วงทำนองช่างเข้ากับเนื้องหาสุดๆ บรรยายความรู้สึกของการรักเค้าข้างเดียวผ่านเป็นเมโลดี้ได้เจ็บปวดรวดร้าวเสียจริง

เป็นมังงะที่อ่านแล้วสะเทือนอารมณ์มาก หลายๆ ฉากที่วาดทั้งที่ไม่มีอะไร หรือแม้กระทั่งคำพูดแต่กลับทรงพลัง นี่เป็นฉากหนึ่งที่ชอบ

สิ่งที่ประทับใจลักๆ คือ ตัวละครค่ะ real มาก ทั้งบุคคลิก ลักษณะนิสัย ความรู้สึก แต่งได้ real โคตรๆ อินแทน ลุ้นแทน เจ็บแทน! ฉากร้องไห้ทำได้สะเทือนอารมณ์+น่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ซิ แบบว่าเวลาตัวละครตัวไหนร้องไห้นี่บางทีกิน 2 หน้าเลย หรือ 1 หน้าเต็มเลยนะ ชัดจนรู้สึกขนลุก เราว่าอาจารย์แกเก่งในการถ่ายทอดฉากเศร้าๆ นะ ทำได้แบบรุนแรงดีจริงๆ ไม่กระมิดกระเมียน

ฉากจบก็ประทับใจระดับหนึ่ง ไม่ผิดหวัง ไม่จบห่วย ลวกหรือแย่ แต่ก็ไม่ได้ดีอย่างที่คาด เอาเป็นเราไม่คิดว่าฉากจบจะเขียนได้ขนาดนั้น คือนี่เป็นผู้ชายญี่ปุ่นแต่ง ต้องย้ำอย่างนี้ ชนชาติที่เราว่ามันน่าจะอนุรักษ์นิยมแท้ๆ แต่กลับแต่งจบได้โคตร Liberal สุดๆ กร๊ากกกก ขนลุกก็ตรงนี้ เฮ้ย! สปอยด์เปล่าเนี่ย ม่ายนะ ไม่ อิอิ ไปหาอ่านเองละกันแล้วจะเข้าใจ

คะแนน

อนิเมะ 8.5/10 ให้แค่ 8.5 เพราะมันดำเนินไปได้แค่ 2 เล่มของมังงะเอง เลยสื่ออารมณ์อันสุดยอดออกมาทั้งหมดไม่ได้ แต่การันตีว่าลายเส้นไม่เผา หามาดูได้เลยไม่ผิดหวัง OST เพราะเวอร์

มังงะ 9.5/10 ไม่ให้ 10 เต็มเพราะก็ยังมีข้อติอยู่หลายจุด หลังๆ ออกทะเลไปบ้าง จบได้ประทับใจแต่สามารถพีคได้กว่านี้อีก ไม่เพอร์เฟ็คเสียทีเดียว แต่เราเป็นคนให้คะแนนงกพอสมควรนะ 9.5 ถือว่าเยอะโคตรๆ แล้วค่ะ

สรุป ถ้าชอบยูริ จงไปหามาเสพโดยพลัน!